Walentynki – święto zakochanych. Niektórych ten dzień irytuje, dla innych jest wyjątkowy. Ja go nie oceniam, ale jedno jest pewne – w sklepach jest pełno pomysłów na najbardziej oryginalne dowody miłości. No właśnie, co wybrać? Jaki prezent powie więcej niż tysiąc słów i co ma wspólnego: 14 lutego, profilaktyka raka piersi i urządzenie Braster…? Dla mnie bardzo dużo! Chcę się z wami podzielić historią młodej kobiety, z którą się ostatnio spotkałam i która, poruszyła nie tylko moje serce.

Wsparcie

Często jestem pytana, jak najlepiej wspierać pacjentów onkologicznych. Na to pytanie nie ma jednej odpowiedzi. Wszystko zależy od sytuacji i od człowieka, ale mimo wszystko najczęściej odpowiadam – trzeba po prostu być obok! Obecność i zaangażowanie drugiej osoby jest bezcenne dlatego zawsze zachęcam pacjentów i ich bliskich do angażowania się we wzajemne wsparcie pacjentów. W duchu idei – nigdy nie wiesz, co ta druga osoba może ci dać – Fundacja OnkoCafe dwa razy w miesiącu organizuje spotkania Klubu Pacjenta. To doskonała okazja zarówno dla pacjentów, jak również dla osób towarzyszących do wymiany doświadczeń, zdobycia wiedzy oraz uzyskania praktycznych wskazówek np. dotyczących leczenia. Jednocześnie Klub Pacjenta prowadzony jest przez psychoonkologa, więc to też doskonałe miejsce, by otrzymać profesjonalne wsparcie psychologiczne.

Na jedno z pierwszych takich spotkań przyszła młoda dziewczyna. Właściwie wpadła jak burza i od razu przeszła do sedna, mówiąc: – Dzień dobry, mam mało czasu. Moja mama spaceruje z moją kilkumiesięczną córką, która właśnie zaczęła płakać, a ja tu przyszłam w ważnej sprawie. Moja przyjaciółka, ma 31 lat i właśnie usłyszała diagnozę raka piersi. Macie dla niej, dla mnie, dla nas jakieś wskazówki?

Osoby z grupy – które chorobę mają już wiele lat za sobą i ci, którzy są w trakcie leczenia swojego lub bliskich – zaczęły udzielać jej rad, odnosząc się do swoich doświadczeń. Dziewczyna wszystkie odpowiedzi skrupulatnie notowała, po czym podziękowała i pobiegła do swojej córeczki. Na następny Klub Pacjenta – zachęcona przez wspomnianą przyjaciółkę – przyszła już sama pacjentka i od tamtej pory pojawia się regularnie.

Na jedno z ostatnich spotkań – tak się złożyło – przyszły same kobiety, które chorowały bądź chorują na raka piersi. To nie było zaplanowane, sprawił to raczej przypadek, ale to była silna, babska grupa. Rozmawiałyśmy o tym, jak zaczęła się ich historia z chorobą, o profilaktyce onkologicznej, o tym, czy się badały, czy w ogóle potrafią badać sobie piersi metodą palpacyjną, a także o tym, co je zaskoczyło w obliczu choroby?

Każda z tych kobiet jest inna, inne są też ich historie, ale to, co je łączy, to przekonanie, które im towarzyszyło i niestety towarzyszy większości Polek: To mnie nie dotyczy, nie badam swoich piersi w domu, bo tego nie potrafię. A jak coś wyczuję, to na pewno będzie rak, a rak to wyrok. Poza tym chorują tylko kobiety z obciążeniami genetycznymi. I wiele innych tego typu myśli. Wszystkie jednogłośnie jednak stwierdziły, jak bardzo się myliły!

Dlaczego dopiero bezpośrednie zetknięcie się z chorobą zmieniło ich myślenie? Dziś podają swoją wiedzę dalej i chyba są najbardziej wiarygodnym źródłem informacji.

Przecież są fajniejsze prezenty dla kobiet ?

W pewnym momencie zapytałam je, czy słyszały o urządzeniu Braster, a jeśli tak to, co o tym myślą? Czy mając te doświadczenia i tę wiedzę stosowałyby je do domowej profilaktyki piersi, czy poleciłyby swoim córkom, koleżankom?

Pierwsza odezwała się wspomniana 31-letnia dziewczyna z rakiem piersi. Powiedziała, że do dziś pluje sobie w brodę, bo rok temu jej narzeczony chciał jej kupić w prezencie Brastera.

– Wtedy kręciłam nosem, twierdząc, że przecież są fajniejsze prezenty dla kobiet – powiedziała. – Rok później dowiedziałam się, że mam raka piersi. Badałam się co pół roku, wykonywałam badanie USG, choć w mojej rodzinie nikt na raka nie chorował. Między tymi półrocznymi badaniami guz urósł do dwóch centymetrów. Wtedy nie umiałam docenić propozycji mojego chłopaka, chciałam prezentów, jakie kobiety lubią najbardziej. Dziś inaczej o tym myślę.

Najpiękniejszy dowód miłości

Może gdyby ta dziewczyna przyjęła taki prezent, wychwyciłaby zmianę na wcześniejszym etapie, byłaby w innej sytuacji leczenia, niż jest teraz?

Ta historia chwyciła za serce każdą obecną na tym spotkaniu kobietę. Bo każdy z nas wciąż za czymś goni, chce więcej, bardziej. W wielu sytuacjach spłycamy słowo „szczęście”, chcemy tego, co się świeci, błyszczy, co jest modne, a zapominamy o prostych gestach, czynach, słowach, które często oznaczają znacznie więcej. Nie ukrywam, że postawa tego młodego chłopaka absolutnie mnie zadziwiła. Pomyślałam sobie w duchu „jaki fajny facet”! I jeszcze bardziej zaczęłam docenić to, że mój mąż każdego miesiąca zadaje mi pytanie, czy badałam swoje piersi. Czy tym pytaniem nie mówi mi właśnie: kocham cię?!

Bo kochać można na wiele sposobów, tak jak na wiele sposobów można miłość wyrażać. Nie zapominajmy jednak o jednym z najpiękniejszych gestów mówiących więcej niż tysiące słów. Nie zapominajmy o trosce o zdrowie bliskiej osoby!

Życzę wam wiele miłości, nie tylko w walentynki! Nie zgubmy tego, co w miłości najważniejsze!